رویکردها و روشهای درمان اختلالات یادگیری (ناتوانی یادگیری)

ناتوانی یادگیری به معنای اختلال در یک یا چند فرآیند روانشناختی اساسی است که در درک یا استفاده از زبان، گفتار یا نوشتار دخیل بوده و ممکن است خود را در توانایی گوش دادن، صحبت کردن، خواندن، املا یا انجام محاسبات ریاضی نشان دهد. تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای به برسی درمان اختلالات یادگیری پرداخته است. رایج ترین روش درمان ناتوانی یادگیری، آموزش ویژه است. پیش از شروع کار مربیان آموزش دیده، یک ارزیابی آموزشی تشخیصی برای ارزیابی پتانسیل تحصیلی و فکری و سطح عملکرد تحصیلی کودک انجام می دهند. امکان دارد متخصصانی مانند کاردرمانگر، گفتار درمانگر و زبان درمانگر نیز درگیر باشند. علاوه بر این برخی از داروها با افزایش توجه و تمرکز در کمک به یادگیری کودک موثراند. این اختلال هیچ درمان قطعی ندارد، اما مداخله زودهنگام می تواند اثرات آن را کاهش دهد. افراد مبتلا به ناتوانی های یادگیری می توانند راه هایی برای مقابله با ناتوانی های خود را امتحان کنند. از رویکردها و روش های درمان اختلالات یادگیری می توان به این موارد اشاره نمود: درمان از نگرش ادراکی – حرکتی، پرورش مهارت های اجتماعی و عاطفی و تمرین های اختلال یادگیری (آموزش به کودکان اختلال یادگیری)، درمان از شیوه های رفتاری، درمان مبتنی بر دارو، حرکت و بازی درمانی، درمان مبتنی بر آموزش، درمان مبتنی بر مداخله یا فناوری نوین.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ، اختلالات یادگیری ، روش توصیفی تحلیلی ، کودک ، درمانگر.