ارزیابی استعداد حادثه پذیری کارکنان پالایشگاه پارس جنوبی (مطالعه موردی: فاز ۱۴)

مدیریت حوادث شغلی در صنایع اهمیت بسیاری دارد که با اتخاذ رویکردهای هوشمندانه و پیشگیرانه، نسبت به کنترل و کاهش نرخ آن اقدام می شود. یکی از مهم ترین موضوعاتی که در بروز اعمال ناایمن از سوی شاغلین بسیار مورد توجه قرار گرفته است، تحت عنوان استعداد حادثه پذیری شناخته می شود. در این پژوهش به جهت ارزیابی سطح استعداد حادثه پذیری در بین شاغلین در پروژه فاز ۱۴ پارس جنوبی در بین سال های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ از پرسشنامه ارزیابی استعداد حادثه پذیری تدوین شده توسط شرکت مپنا استفاده شد. جامعه آماری شامل ۳۳۹ نفر از شاغلین در سال ۱۳۹۷ و ۸۸ نفر در سال ۱۳۹۸ بود که دارای مشاغل بحرانی هستند. نتایج نشان داد که در حدود ۸۲% افراد در سال ۱۳۹۷ در سطح استعداد حادثه پذیری متوسط، ۱۷% در سطح بالا و ۵/۱ % در سطح پایین قرار گرفتند. همچنین در سال ۱۳۹۸ نیز بیش از ۶۷% افراد در سطح استعداد حادثه پذیری بالا، ۱۴% در سطح متوسط و ۱۰% در سطح پایین قرار گرفتند. بین متغیر استعداد حادثه پذیری و سن در سال ۱۳۹۷ ارتباط معنی دار (P=۰.۰۰) و در سال ۱۳۹۸ ارتباط معنی دار نبود (P=۰.۴۷۲). ارتباط معنی داری بین متغیر استعداد حادثه پذیری با سابقه کاری و وضعیت تاهل مشاهده شد (P<۰.۰۵). همانطور که از نتایج مشخض است، وضعیت استعداد حادثه پذیری در فاز ۱۴ پارس جنوبی در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ وخیم تر است که این امر اهمیت و ضرورت اجرایی اقدامات مدیریتی را در این فاز دوچندان می کند.

کلیدواژه ها:

استعداد حادثه پذیری ، مدیریت حوادث ، حوادث شغلی ، اعمال ناایمن ، صنایع