فلسفه تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش: ویژگی های تعامل

هدف: هدف این مقاله تعیین جایگاه و هدف فلسفه تعلیم و تربیت و شناسایی ویژگی های ارتباط آن با عملکرد آموزشی و علم تربیتی است.مفهوم: فلسفه تعلیم و تربیت و آموزش تعلیم و تربیت جنبه های مختلف یک رشته موضوعی را بررسی می کنند. با درک کارکردهای مختلف تحقیقاتی، آنها به عنوان رقیب عمل نمی کنند، بلکه برعکس، دارای پتانسیل تکمیل متقابل و تقویت متقابل قابلیت های شناختی خود هستند.نتایج: فلسفه تعلیم و تربیت به عنوان شاخه ای از فلسفه کاربردی ابزاری ابزاری نیست و نمی تواند مستقیما بر عملکرد آموزشی تاثیر بگذارد. برای درک و درک مهم ترین مسائل تئوری و عملی آموزش طراحی شده است.نتیجه: مولدترین شکل رابطه بین فلسفه تعلیم و تربیت و علوم تربیتی، تعامل آنهاست که به غنی سازی متقابل، ایجاد و تحقق کامل قابلیت های ویژه پژوهشی آنها کمک می کند. پداگوژی انتخابی از مفاهیم فلسفی و آموزشی برای توسعه نظریه های آموزشی دارد که با آزمایش تایید می شوند و مستقیما در عمل پیاده می شوند. فلسفه تعلیم و تربیت کارکردهای نظری خود را در تمام مراحل فعالیت آموزشی محقق می کند.

کلیدواژه ها:

فلسفه تعلیم و تربیت ، عملکرد آموزشی ، تعامل