تاثیر نسبت دستگاه خود پرداز (ATM) بر بهبود کارایی هزینه بانک ها

امروزه، کاربرد فناوری اطلاعات در صنایع خدماتی رشد بسیاری نموده است که بارزترین نمونه آن صنعت بانکداری می باشد. بانک ها با استفاده از این فناوری محصولاتی را ابداع می نمایند که می توانند با نیروی انسانی کمتر خدمات متنوعی را به مشتریان خود ارائه دهند. شبکه بانکی کشور ما نیز با درک جایگاه فناوری اطلاعات در رشد و توسعه این صنعت، سرمایه گذاریهای هنگفتی را در بخش سخت افزار، نرم افزار و بسترهای ارتباطی انجام داده است که نمونه بارز آن نصب دستگاه خودپرداز، به عنوان اولین نماد بانکداری الکترونیک، می باشد. اما سوال مهمی که مطرح می گردد آن است که آیا سرمایه گذاری در دستگاه خودپرداز موجب بهبود کارایی هزینه بانکها شده است یا خیر. بنابراین تحقیق حاضر به بررسی تاثیر نسبت دستگاه خودپرداز بر بهبود کارایی هزینه بانک ها طی سال های ۸۴ تا ۸۷ در ۱۴ بانک کشور می پردازد. در این تحقیق، تاثیر متغیر مستقل نسبت تعداد دستگاه خودپرداز به کارکنان و ۵ متغیر کنترلی ( اندازه بانک، اندازه شعبه، متوسط هزینه های پرسنلی، نسبت وام های معوق و مالکیت بانک) بر کارایی هزینه ها از دو دیدگاه بررسی شده است: نسبت هزینه به درآمد ( مدیریت هزینه ها) و نسبت هزینه به دارایی (مدیریت دارایی ها). نتایج این تحقیق نشان می دهد که افزایش نسبت دستگاه خودپرداز موجب کاهش نسبت هزینه به درآمد می شود. ولی بین نسبت دستگاه خودپرداز با نسبت هزینه به دارایی رابطه معنی داری وجود ندارد .

کلیدواژه ها:

بانکداری الکترونیک ، دستگاه خودپرداز ، کارایی هزینه ، مدیریت هزینه ، مدیریت دارایی.