پیشبینی آسیب پذیری روانی بدنی بر اساس اضطراب سلامت با میانجیگری انعطاف پذیری روانشناختی

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی آسیب پذیری روانی بدنی بر اساس اضطراب سلامت با میانجی گری انعطاف پذیری روان شناختی انجام شد روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی بوده است. طرح پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع مدل یابی با تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد بهبهان به تعداد ۴۰۳۲ نفر بودند که در محدوده زمانی ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۲ از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گارسون (۲۰۱۲) رایج ترین روش برآورد در مدل یابی معادلات ساختاری را حداکثر احتمال عنوان کرد؛ بنابراین در این پژوهش حجم نمونه ۲۰۰ نفر انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از ابزارهای چک لیست نشانگان روانی SCL.۹۰.R دراگولیس و همکاران (۱۹۷۳) پرسشنامه اضطراب سلامت سالکو سکیس و واروویک (۲۰۰۲) و پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی دنیس و وندوزال (۲۰۱۰) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش معادلات رگرسیونی تحلیل گردیده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که آسیب پذیری روانی - بدنی بر اساس اضطراب سلامت قابل پیش بینی است. آسیب پذیری روانی - بدنی بر اساس انعطاف پذیری روان شناختی قابل پیش بینی است. همچنین آسیب پذیری روانی - بدنی با نقش میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی بر اساس اضطراب سلامت قابل پیش بینی است. بنابر این انعطاف پذیری روانشناختی از مدل برازش مطلوبی در این پژوهش برخوردار بود. نتیجه گیری انعطاف پذیری روانشناختی نقش بسزایی در کاهش اضطراب سلامت در برابر آسیب پذیری روانی - بدنی دارد.