عدالت جنسیتی و حکمرانی مطلوب در ایران با مقایسه اتحادیه اروپا و خاورمیانه

عدالت جنسیتی به معنای رعایت تناسب زنان و مردان در دسترسی به همه امکانات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است به گونه ای که در حق هیچ کدام اجحافی نشود. اشتغال نیز عمدتا به کارهای تمام وقت، دارای مزد و بیرون از خانه اطلاق می شود. هدف از این مقاله بررسی عدالت جنسیتی و حکمرانی مطلوب با مقایسه اتحادیه اروپا و خاورمیانه است. شاخص های عدالت جنسیتی تنها ناظر به تساوی یا تفاوت زن و مرد در هویت جنسیتی و اجتماعی آنها نیست؛ بلکه آن را به مثابه نتیجه ای تلقی می کند که از درون اشتراک زن و مرد در هویت انسانی و تفاوت شان در جنسیت طبیعی برمی خیزد. تحقق عدالت در رویکرد سیاسی که همواره براساس قابلیتها و توانمندی های ذاتی هر یک از دو جنس، در ضمن یکتا انگاری هر دو جنس در عرصه حقوق انسانی، تکالیف و وظایف متناسب با آن را بر دوش زن و مرد میگذارد، اقتضای آن دارد تا در شرایطی که ویژگی های انسانی در معادلات سیاسی تاثیرگذار است، هر دو جنس یکسان و فارغ از تفاوت های موجود در عرصه عمومی و سیاست حضوری فعال داشته باشند. به نظر می رسد، بهترین راه برای تحقق عدالت جنسیتی ، پذیرش نقش اجتماعی زن در کنار توانمندی های سرشار وی در عرصه خصوصی است که زمینه ساز تعامل جنسیت با سیاست می باشد.با توجه به آنچه که گفته شد در این پژوهش محقق به بررسی عدالت جنسیتی و حکمرانی مطلوب با مقایسه چندکشور اتحادیه اروپا و چندکشور خاورمیانه به عنوان نمونه پرداخته است.

کلیدواژه ها:

عدالت جنسیتی ، حکمرانی مطلوب ، اتحادیه اروپا ، خاورمیانه