اثربخشی برنامه آموزش جرات ورزی قربانیان بر رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت نوجوانان قربانی قلدری
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 234
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CPS-14-53_005
تاریخ نمایه سازی: 23 تیر 1403
چکیده مقاله:
هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی برنامه آموزش جرات ورزی قربانیان بر رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت نوجوانان قربانی قلدری بود.روش شناسی پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل نوجوانان ۱۴ تا ۱۷ ساله منطقه ۱۷ مدارس دولتی شهر تهران بود. تعداد ۴۰ نفر از نوجوانانی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند و نمره بالایی در پرسشنامه قربانی هارتر کسب کردند به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت والکر و همکاران (۱۹۸۷) بود که در سه مرحله پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه توسط هر دو گروه تکمیل شد. برنامه آموزش جرات ورزی نوجوانان قربانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد آموزش جرات ورزی به نوجوانان قربانی در متغیرهای خوشکوفایی و رشد معنوی (۴۴/۶=F و ۰۰۳/۰=P)، مسئولیت پذیری درباره سلامت (۳۲۷=F و ۰۰۲/۰=P)، روابط بین فردی (۴۷/۴=F و ۰۱۹/۰=P)، مدیریت استرس (۱۰/۵=F و ۰۰۹/۰=P) و تغذیه (۵۲/۴=F و ۰۲۲/۰=P) تاثیر دارد. این در حالی بود که این میزان برای متغیر فعالیت بدنی (۰۱/۰=F و ۹۸۸/۰=P) اثربخش نبود.بحث و نتیجه گیری: در نهایت بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت آموزش جرات ورزی قربانیان بر رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت نوجوانان ۱۴ تا ۱۷ ساله اثربخش بوده و می توان از این آموزش جهت ارتقای سلامت آن ها استفاده کرد و آگاهی والدین، معلمان، مدیران و سایر متخصصان از این آموزش ها می تواند کمک کننده باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
افضل اکبری بلوطبنگان
استادیار، گروه آموزشی روان شناسی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
سیاوش طالع پسند
استاد گروه روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
علی محمد رضایی
دانشیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
اسحق رحیمیان بوگر
دانشیار گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :