بررسی برخی از شاخصهای زیست سنجی، الگوی رشد و اقلام خوراکی ماهی گیش میگویی (Alepes djedaba) در سواحل مکران

مطالعه حاضر با هدف تعیین شاخصهای زیست­سنجی، رابطه طول و وزن، درصد فراوانی گروه های طولی و وزنی و شناسایی اقلام خوراکی مصرف شده در ماهی گیش میگویی (Alepes djedaba) صید شده از سواحل مکران انجام شد. بدین منظور تعداد ۱۲۰ قطعه ماهی گیش میگویی از اسکله های صیادی رمین، هفت تیر و تیس در ساحل مکران واقع در استان سیستان و بلوچستان به صورت فصلی از پاییز ۱۳۹۹ تا تابستان ۱۴۰۰ تهیه شد. ماهیان تهیه شده حاصل صید شناورهای سنتی صیادی بودند. پس از تهیه ماهیان و انتقال به آزمایشگاه مشخصات زیست سنجی شامل طول کل و وزن بدن موردسنجش قرار گرفته و  الگوی رشد تعیین شد. در مرحله بعد به منظور شناسایی اقلام خوراکی محتویات دستگاه گوارش جداسازی و شناسایی شدند. براساس نتایج میانگین طول کل و وزن ماهیان به­ترتیب ۶۸/۴±۰۰/۲۸ سانتی متر و ۰۰/۱۲±۱۸/۳۱۱ گرم به دست آمد. مقدار b در رابطه طول- وزن برای تعیین الگوی رشد، اختلاف معنی داری را با عدد ۳ نشان نداد (۰۵/۰P>) که بیانگر رشد ایزومتریک در این گونه هست. اقلام خوراکی شناسایی شده در محتویات معده این گونه شامل ماهی و سخت پوستان بودند. از نتایج به دست آمده می­توان بیان نمود که این گونه گوشتخوار و رشد آن ایزومتریک بوده و در فصول مختلف سال گروه­های طولی و وزنی مختلفی از این ماهی در ساحل مکران صید می­شود.

کلیدواژه ها:

زیست سنجی ، اقلام غذایی ، رشد ، گیش میگویی ، ساحل مکران