بررسی اثرات و پیامدهای بیهوشی عمومی، بی حسی نخاعی و اپیدورال بر سلامت مادر-نوزاد در عمل جراحی سزارین: یک مقاله مروری

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 360

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCWRMH01_134

تاریخ نمایه سازی: 21 تیر 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: به طور کلی جهت انجام عمل جراحی سزارین از انواع بیهوشی عمومی، بی حسی نخاعی و اپیدورال استفاده می شود که هر کدام از این روش ها پیامدهای خوب و بدی برای مادر- نوزاد به همراه دارند. در این مطالعه انواع بیهوشی با هدف تعیین اثرات و پیامدهای هر روش بر سلامت مادر-نوزاد، مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این مقاله مروری، مقالات منتشر شده در دیتابیس های مختلف موردبررسی قرار گرفتند و مواردی که بیشترین ارتباط را با اهداف ما داشتند انتخاب شده و مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان می دهند که در بی حسی نخاعی نسبت به بیهوشی عمومی نمره آپگار نوزاد بیشتر، PH خون بند ناف کمتر، تاثیر پذیری کمتر گازهای خونی بند ناف، نیاز کمتر به بستری شدن در بخشNICU، و در مادران کاهش زمان بستری در بیمارستان، افسردگی پس از زایمان کمتر، اختلالات خواب کمتر، خونریزی کمتر حین عمل، میانگین هماتوکریت، هموگلوبین و حجم ادرار بیشتر، فشار سیستولیک و ضربان قلب طبیعی تر است. در سزارین های انجام شده به دلیل پره اکلامپسی ارزیابی ها نشان می دهد، بی حسی اسپاینال به دلیل کنترل بهتر همودینامیک( فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، فشار متوسط شریانی و ضربان قلب مادر) و نمره آپگار بهتر نوزاد پیامدهای بهتری برای مادر-نوزاد دارد. علاوه براین بی حسی نخاعی به خاطر فراهم آوردن کنترل درد موثر، تحرک و بازگشت سریع تر به فعالیت های روزانه کیفیت زندگی مادر را افزایش می دهد. در مقابل در بیهوشی عمومی در بند ناف مقادیر لاکتات و PH کمتر، PCO۲ بالاتر، کاهش آپگار نوزاد و افزایش موارد بستری نوزادان در NICU گزارش شده است. همچنین، افسردگی پس از زایمان، اختلالات خواب، نفخ دستگاه گوارش، افزایش پارامترهای همودینامیک( فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، فشار متوسط شریانی و ضربان قلب مادر) ، افزایش از دست دادن خون، کاهش هماتوکریت و هموگلوبین در مادران تحت بیهوشی عمومی گزارش شده است. از طرفی PH ورید نافی در مادرانی که تحت بی حسی اپیدورال قرار گرفتند از هردو بی حسی نخاعی و بیهوشی عمومی بالاتر بود و همچنین نمره آپگار نوزادان بالا گزارش شده است. نتیجه گیری: در شرایط طبیعی مادر، بی حسی نخاعی نسبت به بیهوشی عمومی ارجحیت دارد و پیامدهای بهتر و اثرات منفی کمتری بر سلامت مادر- نوزاد دارد. ولی در حالتی که ناچار به انتخاب نوع دیگری از بیهوشی مثلا در موارد اورژانسی به دلیل نبود وقت و یا مادران مبتلا به کوآگولوپاتی، بیهوشی جنرال می تواند جایگزین بهتری باشد. در مواردی نیز که بی حسی نخاعی و عمومی برای سلامت مادر- نوزاد پر مخاطره است، بی حسی اپیدورال همراه با استفاده بی حسی موضعی به همراه استفاده از مخدر می تواند راهکار مناسب تری باشد.

نویسندگان

مهناز شمسه

مربی پرستاری مراقبتهای ویژه، گروه اتاق عمل، هوشبری و فوریتهای پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرمآباد، ایران.