مقایسه خودکارآمدی جنسی و احساس تنهایی در زنان بارور و نابارور

مقدمه: خودکارآمدی جنسی، شامل باور هر فرد در مورد توانایی خود در عملکرد جنسی موثر، می باشد. در واقع، خودکارآمدی جنسی، پیش بینی کننده ی عملکرد جنسی است. ناباروری در زندگی برخی از زوجین یک بحران بزرگ محسوب شده و می تواند به افسردگی، اضطراب، طردشدگی و اختلال جنسی بیانجامد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودکارآمدی جنسی و احساس تنهایی در زنان بارور و نابارور صورت پذیرفت. روش کار: روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان تبریز در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۲ بود که از این میان ۴۰ نفر از زنان نابارور و ۴۰ نفر از همراهان آنان که به لحاظ سنی، تحصیلی و اجتماعی همتا بودند، انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی جنسی وزیری و لطفی (۱۳۹۲) و مقیاس احساس تنهایی آشر، هامیل و رنشاو(۱۹۸۴) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها، نتایج نشان داد تفاوت میزان خودکارآمدی جنسی، و احساس تنهایی در زنان نابارور و زنان بارور معنادار، بگونه ای که خودکارآمدی جنسی در زنان بارور و احساس تنهایی در زنان نابارور بیشتر بود. نتیجه گیری، به نظر می رسد که ناباروری، با خودکارآمدی جنسی نامطلوب و احساس تنهایی همراه است. در کنار برنامه های درمانی ناباروری، برنامه هایی برای ارتقای عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی و نیز بهبود وضعیت احساس تنهایی، توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ناباروری ، احساس تنهایی ، خودکارآمدی جنسی