نقش ناگویی هیجانی در پیش بینی اعتیاد به تلفن همراه در زنان خانه دار

مقدمه: امروزه تلفن همراه به عنوان یکی از مظاهر فناوری ارتباطی نوین در زندگی فردی و اجتماعی بشر جایگاهی قدرتمند دارد و جزو لاینفک مناسبات روزمره محسوب می شود. اما استفاده بیش از حد و اعتیادگونه از این تکنولوژی می تواند مشکلات زیادی را برای افراد، از جمله زنان خانه دار ایجاد کند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ناگویی هیجانی در پیش بینی اعتیاد به تلفن همراه در زنان خانه دار انجام شد. روش کار: طرح تحقیق، توصیفی-همبستگی و روش پژوهش به لحاظ هدف، بنیادی بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان خانه دار محدوده سنی بین ۳۰ تا ۴۰ سال ساکن شهر رشت بود. با روش نمونه گیری در دسترس، ۱۹۰ نفر از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اعتیاد به تلفن همراه سواری (۱۳۹۳) و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (۱۹۸۵) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با به کارگیری همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-۲۱ انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین ناگویی هیجانی و اعتیاد به تلفن همراه رابطه مثبت معناداری وجود دارد، و از طریق ناگویی هیجانی می توان اعتیاد به تلفن همراه را در زنان خانه دار پیش بینی کرد. نتیجه گیری: بنابراین با شناخت عوامل موثر در ایجاد اعتیاد به تلفن همراه، می توان جهت کاهش این پدیده، دست به برنامه ریزی و انجام اقدامات مداخله ای لازم زد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، تلفن ، اعتیاد ، خانه دار