اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت برای والدین نوجوانان ایرانی

مقدمه: نوجوانی مرحله ای از زندگی با تغییرات سریع شناختی، زیستی و عصبی است. نشان داده شده است که مشکلات رفتاری در اواخر کودکی و اوایل نوجوانی افزایش می یابد. هنگامی که اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری به طور موثر درمان نمی شوند، تاثیر آن بر فرد، خانواده و جامعه می تواند به طور گسترده تر ویرانگر و طولانی مدت باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت استاندارد با والدین دارای نوجوان با مشکل رفتاری می باشد. روش کار: این پژوهش با استفاده از یک روش نیمه تجربی بر روی ۷۸ نفر از والدینی که نوجوانان ۱۱ تا ۱۶ ساله با مشکلات رفتاری و عاطفی قابل تشخیص داشتند، انجام شد. شرکت کنندگان در دو گروه یعنی ۳۹ نفر در گروه مداخله و ۳۹ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (SDQ)، پرسشنامه تعارض رفتاری ( CBQ) و پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-۲۸))، جمع آوری شد . برنامه فرزندپروری مثبت والدینی استاندارد برای گروه مداخله به مدت ۱۰ هفته ارائه شد. داده ها بلافاصله پس از مداخله و همچنین دو ماه پس از آن جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی، کای دو، تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: مشخص شد که شرکت در گروه برنامه فرزندپروری مثبت استاندارد نوجوان منجر به بهبود سلامت روانی والدین، کاهش رفتارهای مشکل دار نوجوانان و نیز کاهش تعارضات بین والدین و نوجوانان می شود. نتیجه گیری: برنامه فرزندپروری مثبت استاندارد نوجوان باید در اختیار والدین نوجوانان ایرانی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

مشکلات رفتاری نوجوانان ، سلامت روان والدین ، برنامه های فرزندپروری ، برنامه فرزند پروری مثبت ، برنامه فرزندپروری مثبت استاندارد نوجوان