افزایش پروژسترون به تخمک بالغ با نرخ جنین با کیفیت پایین تر در پروتکل های آنتاگونیست GnRH مرتبط است

مقدمه: آیا افزایش پروژسترون (PE) در روز ماشه و پروژسترون به شاخص تخمک بالغ (PMOI) بر کیفیت جنین و شانس تولد زنده تاثیر می گذارد؟ گزارش شده است که افزایش پروژسترون به طور قابل توجهی میزان بارداری و لانه گزینی را کاهش می دهد. مکانیسم اصلی این اثر نامطلوب عمدتا مربوط به ناهمزمانی بین آندومتر و جنین است. بسیاری از مطالعات قبلی نتوانسته اند تاثیر قابل توجهی از پلی اتیلن را بر کیفیت جنین و موفقیت چرخه انتقال جنین منجمد-ذوب شده بعدی (FET) نشان دهند. روش کار: یک مطالعه کوهورت تک مرکزی انجام شد. تمام چرخه های FET انجام شده در یک مرکز ناباروری برسی شدند. در مجموع ۴۴ بیمار که PE (> ۱.۵ نانوگرم در میلی لیتر) داشتند و ۱۳۴ بیمار که PE نداشتند مورد بررسی قرار گرفتند.گروه مورد مطالعه شامل بیمارانی بود که PE (>۱.۵ نانوگرم در میلی لیتر) در طول چرخه COS تازه داشتند و گروه کنترل شامل بیمارانی بود که PE نداشتند. علاوه بر اثر PE بر نتیجه چرخه FET بعدی، ارتباط بین PMOI و کیفیت جنین مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح آستانه برای تعریف افزایش (PMOI >۰.۱۲ ng/ml) به عنوان سطح متوسط کل گروه مطالعه محاسبه شد. نتایج : میانگین سنی گروه های مورد مطالعه و کنترل به ترتیب ۴/۵±۴/۳۰ سال و ۶/۵±۱/۳۱ سال بود (۴۱۳/۰ =P). اگرچه تعداد اووسیت های جمع آوری شده و تخمک های MII در بیماران مبتلا به PE به طور قابل توجهی بیشتر بود، تعداد کل جنین های منجمد بین گروه ها مشابه بود. تفاوت معنی داری در مورد معیارهای پیامد از جمله نرخ تولد زنده در چرخه FET بعدی بین شرکت کنندگان با و بدون PE وجود نداشت (به ترتیب ۲۷.۳٪ در مقابل ۲۳.۹٪؛ P = ۰.۶۵۲). میزان جنین های با کیفیت بالا بین شرکت کنندگان با و بدون PE مشابه بود (به ترتیب ۴۳٪ در مقابل ۵۲٪؛ P = ۰.۳۷۰). با این حال، نرخ جنین های با کیفیت بالا در چرخه هایی با PMOI> ۰.۱۲ نانوگرم در میلی لیتر نسبت به چرخه های PMOI <۰.۱۲ نانوگرم در میلی لیتر (به ترتیب ۴۲ درصد در مقابل ۵۶ درصد؛ ۰۲۷/۰ = P ) کمتر بود.نتیجه گیری: نرخ جنین با کیفیت بالا با افزایش PMOI کاهش می یابد، اما هیچ ارتباطی با سطح پروژسترون مطلق سرم ندارد