ارتباط حمایت اجتماعی درک شده با خودکارآمدی شیردهی در مادران دارای نوزاد نارس

زمینه و هدف: اگرچه چالش های شیردهی در مادران نوزادان نارس شایع تر است، اما خودکارآمدی مادر در شیردهی عاملی قابل تغییر است که ممکن است میزان شیردهی را بهبود بخشد. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر خودکارآمدی شیردهی در مادران نوزادان نارس بود روش کار: یک مطالعه مقطعی با نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انجام شد. ۳۶۰ مادر نوزاد نارس زیر شش ماه وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی اجتماعی، خودکارآمدی شیردهی (BSES-SF)و حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPs) جمع آوری شد. یافته ها: خودکارآمدی شیردهی در ۱۸۵ مادر (۴/۵۱%) پایین بود. تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی تک متغیره و چند متغیره نشان داد که حمایت اجتماعی درک شده (۱۵.۶٪) به طور مستقل بر خودکارآمدی نقش داشت. همچنین تجزیه و تحلیل های چند متغیره نشان داد که حمایت اجتماعی درک شده، سن مادر، سن بارداری در بدو تولد، تجربه قبلی شیردهی مادر و سطح تحصیلات همسر قادر به پیش بینی ۲۹.۵درصد از واریانس خودکارآمدی شیردهی بودند. سطوح بالاتر حمایت اجتماعی (β=۰.۲۸۳, P<۰.۰۰۱)، تجربه قبلی شیرده(β=-۰.۲۵۳, P<۰.۰۰۱) و سن بالاتر در زمان تولد (β=۰.۱۰۶, P=۰.۰۲۰) با سطح بالای BSES-SF همراه بود. نتیجه گیری: این یافته ها می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا از عوامل موثر در بهبود خودکارآمدی شیردهی آگاهی داشته باشند. افزایش دسترسی به مشاوران، حمایت فعال از مادران پس از زایمان زودرس، و افزایش امکانات حمایتی برای مادران با زایمان زودرس ممکن است برای بهبود خودکارآمدی شیردهی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تغذیه با شیر مادر ، خودکارآمدی ، نوزادان نارس ، حمایت اجتماعی ، سلامت روان