تاثیر هوش عاطفی بر عملکرد کارکنان وزارت آموزش و پرورش با توجه به نقش رهبری توانمندساز و عجین شدن با شغل

در تحقیق حاضر، به بررسی تاثیر هوش عاطفی بر عملکرد شغلی با توجه به نقش میانجی رهبری توانمندسازوعجین شدن با شغل در وزارت آموزش و پرورش پرداخته شد. تحقیق حاضر، از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری دادهها، توصیفی - پیمایشی محسوب می شود. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه بوده که برای تدوین آن، از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه نیز، کارشناسان و مدیران وزارت آموزش و پرورش به تعداد ۸۹۰ نفر می باشند. از آنجا که حجم جامعه آماری بالا و محدود می باشد، با بهرهگیری از فرمول حجم نمونه کوکران، ۲۶۹ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده بود. در این تحقیق ، هوش عاطفی به عنوان متغیر مستقل ، عملکرد شغلی به عنوان متغیر وابسته ورهبری توانمندساز و عجین شدن با شغل نیز به عنوان متغیرهای میانجی در نظر گرفته شدند. پرسشنامه مورد نظر نیز از نوع استاندارد بوده که پس از تائید روایی (محتوا) و پایایی (آلفای کرونباخ) میان افراد جامعه آماری توزیع شد. نتایج حاصل از بکارگیری مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار لیزرل، بیانگر تاثیر مثبت و معنادار هوش عاطفی بر عملکرد شغلی بود. ضمن اینکه متغیرهای رهبری توانمندساز و عجین شدن با شغل نیز در تاثیرگذاری هوش عاطفی بر عملکرد شغلی ، نقش میانجی داشتند.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، رهبری توانمندساز ، عجین شدن با شغل ، عملکرد شغلی