بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی استراتژیک بر تاب آوری کارکنان: نقش میانجی اشتیاق شغلی و استرس شغلی (مورد مطالعه : کارکنان دادگستری اصفهان)

سازمان های امروزی در محیطی پویا فعالیت می کنند که این محیط می تواند علاوه بر ایجاد فرصت های قابل توجه برای رشد سازمان ، چالش های مهمی را برای سازمان به همراه آورد (نوروزی و همکاران ، ۱۳۹۹). به عبارتی روشن تر، محیط طبیعی و اجتماعی که شرکت ها در آن فعالیت می کنند، دربرگیرنده مجموعه ای از چالش ها و تهدیدها همچون بلایای طبیعی ، تروریسم ، سیل ، بیماریها، بحران های اقتصادی و رکود است که قادر است تداوم فعالیت تجاری سازمان را به خطر بیندازد (جفال و همکاران ، ۱۴۰۲). این شرایط باعث می شود که سازمان تاب آوری خود را از دست بدهد. لذا برای غلبه بر این شرایط محیطی ، نیاز است که سازمان ها ظرفیت تاب آوری خود را در سیستم های سازمانی خود گسترش دهند (جفال و همکاران ، ۱۴۰۲؛ نوروزی و همکاران ، ۱۳۹۹). داشتن سطح بالایی از تاب آوری در کارکنان برای موفقیت حرفه ای و مدیریت عوامل استرس زا در محیط کار ضروری است (فیروزکوهی و پورحسین ، ۱۴۰۱). مفهوم تاب آوری از اکولوژی نشات گرفته و به عنوان سیستمی که تغییرات را جذب می کند و می تواند در اختلالات و شرایط در حال تغییر به توسعه خود ادامه دهد، تعریف می شود (چنگ و کائو، ۲۰۲۲). تاب آوری قابلیت فرد در برقراری تعادل زیستی ، روانی و معنوی در مقابل شرایط مخاطره آمیز و نوعی ترمیم خود است که با پیامدهای مثبت هیجانی ،عاطفی و شناختی همراه است )نوروزی و همکاران، ۱۳۹۹ (. تاب آوری سازمانی ظرفیت مقاومت برای مواجهه با شرایط و موقعیت-های استرسزا بوده و دربرگیرنده توانایی حفظ موقعیت و قابلیت کسب منفعت از شرایط نامطلوب است )جفال و همکاران، ۱۴۰۲