مدیران تحول آفرین در مدارس و نقش آن ها در افزایش رضایت شغلی در معلمان

رضایت شغلی، عاملی انگیزشی برای معلمان است و آنها را به انجام تلاش های بیشتر و فراتر از وظایف شغلی خود ترغیب می کند. کارمعلمانکنان راضی از شغل خود، احساس تعهد بیشتری نسبت به سازمان دارند و تمایل بیشتری به کمک به آن برای رسیدن به اهدافش نشان می دهند. در این راستا. معلمانی که به عنوان اصلی ترین عنصر فرایند یاددهی و یادگیری می-توانند با داشتن سطح بالایی از انگیزه، روحیه و اشتیاق ، اثربخشی نظام آموزشی کشور را تضمین نمایند. لذا شناسایی عوامل موثر بر رضایت شغلی معلمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از این موارد، مدیران تحول آفرین در مدارس است. لذا هدف اصل یپژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیران تحول آفرین در مدارس و رضایت شغلی در معلمان بود. رهبری و رضایت شغلی از جمله حیطه های پژوهشی قدیمی در مطالعات سازمانی هستند. بسیاری از مطالعات موجود در مورد این موضوع، رابطه ی بین دو متغیر را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده اند که رهبری بر دامنه ای از نتایج کاری از جمله رضایت شغلی کارمند تاثیر دارد. در مقایسه با سایر تئوری های رهبری، نظریه ی سبک های رهبری که رهبری تحول گرا بخشی از این نظریه است، بیشترین توجه را در ادبیات جلب کرده است. دلیل و توجیه این امر بدین صورت است که رهبری تحول گرا معتقد به ایجاد میل و گرایش در بین پیروان است که آن ها را توانمند می سازد تا فراتر از اهداف و علایق شخصی خود بیندیشند و اهداف تیمی، سازمانی، ملی و جهانی بزرگتری را محقق سازند. نتایج نشان می دهند که روابط مثبتی بین ابعاد رهبری تحول گرا و رضایت شغلی وجود دارند که از طریق پاداش احتمالی ، این روابط تکمیل می شوند. با این حال، روابط تاثیر و نفوذ ایده آل و شبیه سازی فکری بر رضایت شغلی از طریق پاداش مشروط و احتمالی تعدیل می گردند، این امر بیان می کند که در آموزش و پرورش، تاثیر مثبت این ویژگی های رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی معلمان را می توان از طریق پاداش احتمالی و مشروط افزایش داد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، مدیران تحول گرا ، معلمان