بررسی ارتباط بین سبک های دلبستگی و مشکلات بین فردی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک های دلبستگی و مشکلات بین فردی در دانش آموزان بود. نمونه پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از دانش آموزان دروه ابتدایی دوم شهرستان کازرون بود که به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های از پرسشنامه سبک های دلبستگی برادلی-گراوز (۲۰۰۱) و مشکلات بین فردی سولدز و همکاران (۱۹۹۵) استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس ۲۴ و روش تحلیل همبستگی پیروسون تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که ضرایب همبستگی بین متغیر مشکلات بین فردی و سبک های دلبستگی ایمن مثبت و معنی دار به دست آمده است به عبارتی ، بین مشکلات بین فردی دانش آموزان و سبک دلبستگی ایمن رابطه معکوس وجود دارد به این معنی که هرچه سبک دلبستگی ایمن بالاتر باشد مشکلات بین فردی کمتر می شود. همچنین ضرایب همبستگی بین متغیر مشکلات بین فردی و سبک های دلبستگی دو سوگرا و اجتنابی منفی و معنی دار به دست آمده است به عبارتی، بین مشکلات بین فردی دانش آموزان و سبک های دلبستگی سوگرا و اجتنابی رابطه مستقیم وجود دارد به این معنی که هرچه سبک های دلبستگی سوگرا و اجتنابی بالاتر باشد مشکلات بین فردی بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، مشکلات بین فردی ، دانش آموزان.