اثربخشی بازی درمانی بر کارکردهای اجرایی و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

هدف از این پژوهش اثربخشی بازی درمانی بر کارکردهای اجرایی و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی بود. روش تحقیق از نوع کمی و کاربردی بود که به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری ۳۰ نفر از دانش آموزان مدرسه دختر کوثر در تهران پارس بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سنجش خلاقیت تورنس و آزمون عصب روانشناختی کانرز بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و تحلیل کواریانس یک راهه (ANCOVA) استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که با کنترل پیش آزمون برای همه متغیرهای مورد بررسی در بین گروه های مطالعه، تفاوت معناداری وجود دارد و با ۹۵ درصد اطمینان می توان گفت میانگین گروه آزمایش و کنترل در متغیر کارکردهای اجرایی و خلاقیت متفاوت است. بنابراین به این نتیجه می رسیم که بین بازی درمانی بر کارکردهای اجرایی و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی رابطه مستقیم و معنا دار وجود دارد. و با بازی درمانی می توان کارکردهای اجرایی خلاقیت دانش آموزان ابتدایی را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، کارکردهای اجرایی ، خلاقیت ، دانش آموزان.