بررسی رابطه استقامت ذهنی با تنظیم هیجانات و تاب آوری کارمندان بهزیستی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رابطه استقامت ذهنی با تنظیم هیجانات و تاب آوری کارمندان بهزیستی بجنورد انجام شد.که از روش توصیفی (زمینه یابی) با توجه به ماهیت پژوهش از ضریب همبستگی استفاده گردید. در این پژوهش از پرسشنامه های تاب آوری کونر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه استقامت ذهنی (MTQ ۴۸) پیتر کلاگ در سال ۱۹۸۲ و پرسشنامه تنظیم هیجانات گروس و جان(۲۰۰۳) استفاده شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین استقامت ذهنی و تنظیم هیجانات رابطه معنادار (۰.۰۵,p<۰.۶ r=) و بین استقامت ذهنی و تاب آوری رابطه مستقیم و معنادار (۰.۰۵,p<۰.۵۷ r=) است یعنی افزایش استقامت ذهنی باعث افزایش تاب آوری در کارمندان می شود. همچنین بین تنظیم هیجانات و تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد (۰.۰۵,p<۰.۴۵ r=). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر چه استقامت ذهنی در افراد قوی تر باشد میزان تاب آوری در قبال مشکلات و فشارهای روانی بیشتر است و تنظیم هیجانات نیز حالت مطلوب تری به خود می گیرد.

کلیدواژه ها:

استقامت ذهنی ، تنظیم هیجانات ، تاب آوری ، کارمندان بهزیستی