آموزش به روش گشتالت و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان

مکتب گشتالت یکی از مکاتب روان شناختی است که به ادراک و یادگیری از راه بینش و حل مسئله اهمیت می دهد. معنی گشتالت در روان شناسی گشتالت آن است که کل چیزی بیش از اجزای تشکیل دهند آن است، یعنی کل دارای خواص و ویژگی هایی است که در اجزای تشکیل دهنده آن یافت نمی شود و از خیلی جهات کل تعیین کننده خصوصیات اجزا است نه بر عکس. مطالعه فرایند یادگیری نشان می دهد که حرکت از کل به جزء روند یادگیری را بهتر و فهم مطالب را آسان تر می کند. اجزا به تنهایی بی معنی و نامربوط هستند، مطالعه از کل به جزء با مشخص کردن روابط جزء با کل قدرت تحلیل را در فراگیران افزایش می دهد و در نتیجه موجب یادگیری معنا دار می شود. به عبارت دیگر حفظ و تکرار جای خود را به فهم و اندیشه می دهد، لذا با توجه به یافته های پژوهشی می توان اذعان کرد که برنامه درسی هنگامی پویا تلقی می شود که متضمن فعالیت های یادگیرنده برای کسب موفقیت آمیز تجارب یادگیری باشد و اصوال یادگیرنده وقتی در جریان آموزش مشارکت می کند واز تجربه های یادگیری مفید بهره مند می شوند که این تجربه ها با آمادگی، عالیق، امکانات، نیازها وتکالیف رشد آن ها متناسب باشد. طبق این نظریه تمام جنبه های یادگیری به واحد های معنی دار تقسیم می شوند و این واحد ها نیز به یک مفهوم یا تجربه ی کلی وابسته اند. طبق نظریه ی گشتالت حفظ طوطی وار مطالب نامطلوب است . تنها از طریق کسب آشنایی کامل با اصول موجود در یک تجربه ی یادگیری است که یادگیرندگان به درستی و به طور کامل آن اصول را می فهمند. پس از آن که مطالب یادگیری، به جای حفظ شدن، درک شد، به سادگی می توان آن را در موقعیت های تازه استفاده کرد و برای مدت های طولانی قابل نگه داری است.

کلیدواژه ها:

گشتالت ، یادگیری ، دانش آموزان