تبیین تاثیر کاربرد فنون روش تدریس اکتشافی و حل مسئله توسط معلمان بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان

یادگیری مفاهیم، زمانی برای دانش آموزان عمیق و ماندگار و جذاب است که در مسیر یادگیری، نقشی فعال داشته باشد؛ تا جایی که بتواند خود را در جایگاه کشف کننده آن قرار دهد. این مسیر فراگیری نیازمند قرار گرفتن دانش آموز در یک چالش علمی و تلاش برای حل آن است. در این رویکرد جایگاه معلم صرفا یک سخنران برای انتقال مفاهیم به دانش آموز نیست؛ بلکه همراهی آشنا به مسیر، برای حل مساله توسط خود او خواهد بود. آموزش بهتر، مفید تر و کارآمد تر همواره توجه معلمان را به خود جلب می کند. تلاش برای یافتن روش های تدریس موثر و کارساز همواره توجه معلمان را به خود جلب می کند. امروزه رویکردهایی که توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است، استفاده از روش تدریس اکتشافی و حل مسئله است. روشهای تدریس اکتشافی و حل مسئله بر آموزش و یادگیری دانش آموز محور تمرکز دارند و دانش آموزان را تشویق می کنند تا به صورت فعالانه با مطالب از طریق تحقیق و کشف درگیر شوند. این روش ها به شدت با مدل های آموزشی سنتی که اغلب بر حفظ مطالب و یادگیری غیرفعال تمرکز دارند، در تضاد است. در یادگیری اکتشافی و حل مسئله کسب معرفت مهم است نه حفظ حقایق و واقعیات. همچنین باید توجه داشت، که کسب معرفت یک فرایند است نه یک محصول. یعنی باید تاکید بیشتر بر چگونگی یادگیری باشد، نه آنچه آموخته می شود. بنابراین علاوه بر تاکید بر جریان و ساخت یادگیری، بر اهمیت شهود باید تاکید داشت. در یادگیری اکتشافی و حل مسئله مدرسه و مربی بر این باورند که هدف آموزش و پرورش باید ارتقای سطح بینش و فهم شهودی باشد و عملکرد آموزش باید چنان باشد که شاگردان با یک نگاه تیز و ژرف موضوع را درک کنند. در این راستا انگیزش درونی کارساز است. انگیزه درونی آن است که فعالیت صحیح و موفقیت آمیز موجب رضایت خاطر و تقویت رفتار گردد نه پاداش های بیرونی. مخصوصا در سنین نوجوانی و جوانی پاداش های درونی بسیار موثرتر از پاداش های بیرونی اند. در این پژوهش به تبیین تاثیر کاربرد فنون روش تدریس اکتشافی و حل مسئله توسط معلمان بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس فعال ، روش تدریس اکتشافی ، روش تدریس حل مساله ، عملکرد تحصیلی