بررسی نقش معلمان در بهداشت روانی دانش آموزان

فلسفه تعلیم و تربیت عصر ما با سال های گذشته متفاوت است. به این معنی هدف آموزش و پرورش تنها تعلیم دروس و دیگر مطالب فکری نیست بلکه پرورش جسم و روان به طور کلی منظور نظر است. برآوردن احتیاجات جسمانی و اجتماعی روانی کودک قسمت عمده ای از تربیت او راشامل می شود که از عوامل بسیار مهم پرورش کودک است. اگر چه تربیت جسمانی کودک در مدارس از سال ها پیش مقرر شده و امکاناتی در مدارس فراهم آمده ولی موضوع سلامت فکر اطفال هنوز به شکل صحیح مورد توجه و قبول مدرسه قرار نگرفته و بر اساس این غفلت درباره بهداشت روانی کودک مدرسه به طور غیر مستقیم در پیشرفت و ازدیاد اختلالات روانی کودکان موثر واقع شده است. باید بپذیریم مسئولیت اولیای مدرسه به پرورش قوای عقلانی و آشنا کردن دانش آموزان به ارزش های شناختی اجتماعی و اخلاقی خلاصه نمی شود بلکه اینان مسئول تغییر و اصلاح رفتارهای ناسازگار و تامین بلوغ فکری و سلامت روانی کودکان و نوجوانان نیز هستند. همچنین توجه مربیان و والدین به این پدیده روانی اجتماعی نه تنها زمینه مساعدی برای شکوفایی استعدادهای نهفته کودکان و نوجوانان را فراهم می آورد بلکه در بهبود سلامت روانی آنها نیز موثر خواهد بود.نقش الگویی معلم و نفوذی که او در انضباط دادن به رفتارهای دانش آموزان دارد، امری بدیهی است. آموزگار از ویژگی الگودهی در دانش آموزان برخوردار است که این مهم می تواند در رشد شخصیت و بهداشت روانی دانش آموزان تاثیرات عمیقی باقی بگذارد.واژه بهداشت و سلامتی همیشه فکر آدمی را در طول تاریخ به خود مشغول کرده است و بهداشت در یک تقسیم کلی به دو دسته بهداشت جسمی و بهداشت روانی تقسیم شده است.بیشتر معلمان با بهداشت جسمانی شاگردان آشنا هستند اما همواره جای این سوال وجود دارد که همان اندازه که به بهداشت فردی آنان اهمیت می دهند به بهداست روانی دانش آموزان هم توجه می کنند. بهداشت روانی از آن جهت که رابطه مستقیمی با عملکرد فردی، اجتماعی و آسیب های روانی اجتماعی دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است. این اهمیت باعث تدوین و اجرای برنامه های متعدد بهداشت روانی در سه بخش پیشگیری، درمان و توان بخشی می شود.

کلیدواژه ها:

معلم ، بهداشت روانی ، سیستم آموزشی ، آسیب روانی ، الگوپردازی.