رویکرد تحلیلی بر معماری اصفهانی در دوره قاجار؛ مورد پژوهی: کالبد بناهای شاخص

اخرین سبک از معماری ایرانی، سبک اصفهانی است که در زمان صفویه به اوج خودش رسید و شکوه چشمگیری در معماری این دوره دیده میشود ولی با رسیدن به دوره قاجار و تاثیرپذیری از فرهنگ غرب، معماری ایرانی با معماری غربی تلفیق شده و به مرور، سبک اصفهانی رو به انحطاط رفته است. در این نوشتار سعی شده است که با بررسی آثار به جامانده در سبک اصفهانی در دوره قاجار علت این افول مورد بررسی قرار گیرد. طی این پژوهش که با روشی کیفی و رویکردی تفسیری-تاریخی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و اسناد تاریخی است، به معرفی آثار شاخص این دوره و بررسی آنها پرداخته می شود. اهمیت کنکاش در این موضوع این است که با شناخت بهتر معماری اصیل ایرانی و استفاده از اصول آن در معماری امروز، فرهنگ و هنر غنی گذشته یادآوری و حفظ گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد که معماری سنتی ایران به سبب سیر نزولی شیوه اصفهانی در دوره قاجاریه و روند و دستاوردهای معماری آن دوره رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و تغییر کالبدی معماری، با توجه به ساختار فکری معماری دوران خود، قابل تفسیر است.

کلیدواژه ها:

معماری ، شیوه اصفهانی ، دوره قاجار ، شهرسازی.