نقش سیستمهای کنترل داخلی بر شدت نوآوری و عملکرد سازمانی با نقش تعدیل کننده رهبری تحول گرا

موج جهانی نوآوری خواسته های فوری بسیاری را برای شیوه های کنترل مدیریت ایجاد کرده است. نوآوری در بازارهای نوظهور، به ویژه سازمان های بخش عمومی، ارزش گذاری و تشویق می شود. حتی یک نوآوری کوچک در بخش دولتی می تواند عواقب یا اثرات قابل توجهی در خارج از بخش دولتی داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی نقش بازدارنده رهبری تحول آفرین و تاثیر سیستم های کنترل داخلی بر شدت نوآوری و اثربخشی سازمانی در ایران خودرو می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری متشکل از کارشناسان و کارکنان واحد بازاریابی و فروش ایران خودرو حدود ۳۰۰ نفر بوده و برای این منظور از جدول مورگان ۱۶۹ نفره و برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری فعلی استفاده شده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه استاندارد شده ای است که پس از بومی سازی، اصلاح و نظرات کارشناسان و اساتید دانشگاه تایید و نهایی می شود. سپس با سنجش پایایی ترکیبی و روایی همگرا و واگرا با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ اعتبار سنجی شد. پردازش داده های آماری در سطح توصیفی با استفاده از نرم افزار SPSS و در سطح منطقی با استفاده از آزمون معادلات ساختاری و نرم افزار SmartPLS۴ انجام شد. نتایج نشان داد سیستم کنترل داخلی بر نوآوری و نوآوری بر عملکرد سازمانی تاثیر مثبت دارد. رهبری تحول گرا رابطه بین سیستم کنترل داخلی و نوآوری را تعدیل می کند اما رهبری تحول گرا رابطه بین نوآوری و عملکرد سازمانی را تعدیل نمی کند. علاوه بر این، نوآوری سازمانی نقش واسطه ای بین سیستم کنترل داخلی و عملکرد سازمان ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

سیستم کنترل داخلی ، نوآوری ، عملکرد سازمان ، رهبری تحول گرا.