مقایسه اثربخشی رویکرد یادگیری معکوس و رویکرد یادگیری مشارکتی برخودپنداره تحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان پنجم ابتدایی در درسعلو م

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به شیوه رویکرد یادگیری معکوس و رویکرد مشارکتیبر خودپنداره تحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم می باشد. روش پژوهشاز نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایهپنجم ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ می باشد. حجم نمونه متشکل از ۸۰ دانش آموز پایهپنجم ابتدایی دو گروه آزمایش (رویکرد یادگیری معکوس ۲۹ و یادگیری مشارکتی ۲۷ نفر ) و گروه (کنترل ۲۴نفر) بود که به کمک روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهششامل پرسشنامه خودپنداره تحصیلی دلاور ۱۳۷۳ و تفکر انتقادی ریکتس ۲۰۰۳ بود. در ابتدای پژوهشاز هر دو گروه های آزمایش و گروه کنترل پیش آزمون خودپنداره تحصیلی و تفکر انتقادی به عمل آمد. سپسیک گروه آزمایش مباحث درس علوم را به شیوه یادگیری معکوس و گروه دیگر به شیوه یادگیری مشارکتیدریافت نمودند. در حالی که گروه کنترل آموزش سنتی را دریافت کردند. در پایان، پس آزمون خودپندارهتحصیلی و تفکر انتقادی بر روی گروه های آزمایش و کنترل انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روشتحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان خودپندارهتحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان گروه آزمایش که با روش یادگیری معکوس و یادگیری مشارکتی آموزشدیده بودند نسبت به گروه کنترل، به طور معنی داری بالاتر بود. بعلاوه یافته های به دست آمده از مقایسهمیانگین ها نشان داد که میانگین گروه آموزش یادگیری مشارکتی هم در خودپنداره تحصیلی و هم در تفکرانتقادی بزرگتر از میانگین گروه یادگیری معکوس بود، بنابراین اثربخش تر از آن نیز می باشد.

کلیدواژه ها:

رویکرد معکوس ، رویکرد مشارکتی ، تفکر انتقادی ، خودپنداره تحصیلی