کاربرد روش تعامل با موقعیت های واقعی یادگیری در آموزش مباحث علوم تجربی (زیست شناسی)

پژوهش حاضر باهدف بررسی کاربردی روش تعامل با موقعیت های واقعی یادگیری در آموزش مباحث علوم تجربی (زیست شناسی) انجام شد. نتایج نشان داد که روش تعامل با موقعیت های واقعی یادگیری به معنای محتوای یک درس یا فعالیتی که معلم انجام می دهد نیست، بلکه به کنش متقابل بین یادگیرنده و شرایط خارجی موجود در محیط، که یادگیرنده به آن واکنش نشان می دهد، اطلاق می شود به طوری که یادگیری در نتیجه رفتار فعال یادگیرنده انجام می گیرد به عبارت دیگر دانش آموز چیزی را یاد می گیرد که خود انجام می دهد نه ان که معلم انجام میدهد و او ناظر می باشد. باتوجه به ماهیت درس زیست شناسی تدریس محتوای آن به شکل تئوری نمی تواند اهداف اموزشی را برآورده کند، بلک درگیر کردن آنها با مسائل ملموس و روزمره زندگی، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. تدریس در خلا اتفاق نمی افتد، معلم موثرترین نقش را در زمینه مدیریت تدریس بر عهده دارد که این مدیریت شامل رویدادها و مراحل مربوط به تصمیم گیری برای شروع یک فعالیت است. تعامل با خود، دنیای اطراف، دیگران و محیط زیست بخش مهمی از یادگیری است که معلم باید در تدریس خود در نظر داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تعامل ، موقعیت واقع یادگیری علوم تجربی