رویکرد محله محور و فراگیر به برنامه ریزی شهرهای هوشمند

شهر هوشمند از تصورات توسعه شهری هوشمند، خلاق و پایدار شروع شده و به عنوان یک چارچوب توسعه شهری با تمرکز بر فناوری آغاز شده است. از زمان تصور آن، بحث ها بین اساتید دانشگاهی، عمل گرایان برنامه ریزی و شرکت های خصوصی گسترش یافته و اصول اصلی "هوشمند" را مورد سوال قرار داده اند تا در نظر گرفتن موضوعات متمرکز بر انسان، مشارکت و شاملیت به طور گسترده تری. این بحث ها در مورد شهرهای هوشمند به ضرورت سوال و بازنگری در بسیاری از اهداف، رویکردها و روش های مرتبط با توسعه شهری هوشمند اشاره کرده اند. در این پژوهش برانیم که چه عناصر و عواملی ممکن است برای تلقی یک شهر به عنوان هوشمند و متمرکز بر انسان (محله محوری) لازم باشد. طراحی مشارکتی که توسط ابزارهای دیجیتال فعال شده است، دیدگاه کامل به پیچیدگی های مخصوص مکان، و در نظر گرفتن اینکه چگونه گروه های مختلف جمعیت ممکن است "هوشمندی" را به عنوان بخشی از زندگی روزمره خود در نظر بگیرند، ممکن است به عنوان چنین عواملی مدنظر قرار گیرد. علاوه بر توصیف اصول طراحی مشارکتی به طور کلی، این مقاله به مورد پیران و سالمندان به عنوان یک مثال از گروهی که اغلب به عنوان کاربر "متوسط" معمولی در نظر گرفته نمی شوند، می پردازد. این گروه اغلب از رویکردهای طراحی شهر هوشمند که برای کاربر "متوسط" شهر هدف قرار می گیرد، بهره مند نمی شود. علاوه بر این، مقاله به مشکلات محتمل رویکردهای مشارکتی می پردازد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: تنوع زیستی ، خدمات اکوسیستم ، اخلاق زیست محیطی ، تئوری برنامه ریزی