بررسی فقر و نابرابری آموزشی و عوامل موثر بر آن

زندگی مردم همواره روی ریل مهارت های اکتسابی آنان سوار است. مهارت هایی که در اقتصادهای مدرن عمدتا از طریق آموزش و تحصیل کسب می شوند. مهارت هایی که رشد مستمر از خصایص اصلی شان است. در حالی که در اوایل قرن نوزدهم تعداد انگشت شماری کودک تحصیلات رسمی دریافت می کردند، اما امروز بسیاری به خصوص در کشورهای توسعه یافته، عمده زندگی خود را در مدرسه و دانشگاه می گذرانند. طبق یافته مطالعات علمی، تحصیلات نه تنها زمینه ساز اشتغال باثبات و درآمد بالاتر است بلکه منافع گسترده تری از قبیل سلامت جسمی و روحی بهتر، رضایت زندگی بیشتر، کاهش رفتارهای مجرمانه و تقویت مشارکت مدنی به همراه دارد. این نقش اساسی و پررنگ آموزش به معنی آن است که نابرابری آموزشی، پیامدهای تبعیض آمیز قابل توجهی میان گروه های مختلف جامعه به جا می گذارد. فراتر، نابرابری آموزشی مسبب پایین بودن جابه جایی جایگاه های اجتماعی در میان نسل های مختلف است. اگر تنها فرزندان خانواده های ثروتمند و موفق دسترسی به فرصت های آموزشی بهتر داشته باشند، نابرابری میان نسل ها ماندگارتر خواهد شد. در مقابل، جوامعی قرار دارند که نظام آموزشی آنها چندان به پیشینه خانوادگی وابسته نیست. از این رو است که فهم ماهیت و عوامل تعیین کننده نابرابری آموزشی در مطالعه نابرابری ها و توزیع فرصت های اقتصادی ملت ها اهمیت می یابد.