برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات عملکردی اسب های پرشی ایران با استفاده از روش REML
محل انتشار: فصلنامه علوم دامی ایران، دوره: 55، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJAS-55-1_006
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1403
چکیده مقاله:
ارزیابی ژنتیکی اسب های ورزشی با استفاده از روش های مختلف ارزیابی در بسیاری از کشور ها به جز ایران انجام می شود و برآورد های دقیق از پارامتر های ژنتیکی صفات عملکردی اسب همواره مورد توجه متخصصین اصلاح دام بوده است. بنابراین هدف از این تحقیق، ارزیابی پارامترهای ژنتیکی برای صفات عملکردی شامل زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در اسب های پرشی ایران بود. در این تحقیق از نتایج مسابقات ۱۴۹۸ راس اسب (۱۰ تا ۲۳ ساله) موجود در فدراسیون سوارکاری استفاده گردید. پارامترهای ژنتیکی با استفاده از روش درست نمایی محدود شده و نرم افزار airemlf۹۰ برآورد شد. مدل آماری شامل اثرات ثابت سال تولد، جنسیت، سن اسب، نژاد، ارتفاع موانع، تاریخ و شهر برگزاری مسابقه، سطح دشواری مسابقات و اثرات تصادفی سوارکار، محیطی دائمی و ژنتیکی افزایشی بود. وراثت پذیری و تکرارپذیری برآورد شده برای صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۰۳/۰ و ۱۶/۰، ۱۱/۰ و ۲۵/۰، ۰۹/۰ و ۱۳/۰ بود. روند ژنتیکی صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۰۰۲/۰-، ۰۰۰۳/۰ و ۰۰۹۱/۰ و روند فنوتیپی صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۷۰۵۷/۰-، ۲۵۷۵/۰، ۰۸۰۷/۰- برآورد شد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که صفات عملکردی مذکور بسیار تحت تاثیر اثرات محیطی به ویژه اثر سوارکار قرار دارد ولی از بین صفات مورد بررسی انتخاب بر اساس صفت رتبه می تواند منجر به پیشرفت ژنتیکی بیشتری شود. به منظور بهبود صفات عملکردی اسب های پرشی در ایران در راستای تکمیل اهداف اصلاح نژادی سیستم پرورش اسب کشور می توان از این پارامترها استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معین تاند
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان. ایران.
محمد باقر زندی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
مرادپاشا اسکندری نسب
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
محمد عبدلی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان. ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :