برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات عملکردی اسب های پرشی ایران با استفاده از روش REML

ارزیابی ژنتیکی اسب های ورزشی با استفاده از روش های مختلف ارزیابی در بسیاری از کشور ها به جز ایران انجام می شود و برآورد های دقیق از پارامتر های ژنتیکی صفات عملکردی اسب همواره مورد توجه متخصصین اصلاح دام بوده است. بنابراین هدف از این تحقیق، ارزیابی پارامترهای ژنتیکی برای صفات عملکردی شامل زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در اسب های پرشی ایران بود. در این تحقیق از نتایج مسابقات ۱۴۹۸ راس اسب (۱۰ تا ۲۳ ساله) موجود در فدراسیون سوارکاری استفاده گردید. پارامترهای ژنتیکی با استفاده از روش درست نمایی محدود شده و نرم افزار airemlf۹۰ برآورد شد. مدل آماری شامل اثرات ثابت سال تولد، جنسیت، سن اسب، نژاد، ارتفاع موانع، تاریخ و شهر برگزاری مسابقه، سطح دشواری مسابقات و اثرات تصادفی سوارکار، محیطی دائمی و ژنتیکی افزایشی بود. وراثت پذیری و تکرارپذیری برآورد شده برای صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۰۳/۰ و ۱۶/۰، ۱۱/۰ و ۲۵/۰، ۰۹/۰ و ۱۳/۰ بود. روند ژنتیکی صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۰۰۲/۰-، ۰۰۰۳/۰ و ۰۰۹۱/۰ و روند فنوتیپی صفات زمان اتمام مسابقه، رتبه در پایان مسابقه و تعداد خطای اسب در مسابقه به ترتیب ۷۰۵۷/۰-، ۲۵۷۵/۰، ۰۸۰۷/۰- برآورد شد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که صفات عملکردی مذکور بسیار تحت تاثیر اثرات محیطی به ویژه اثر سوارکار قرار دارد ولی از بین صفات مورد بررسی انتخاب بر اساس صفت رتبه می تواند منجر به پیشرفت ژنتیکی بیشتری شود. به منظور بهبود صفات عملکردی اسب های پرشی در ایران در راستای تکمیل اهداف اصلاح نژادی سیستم پرورش اسب کشور می توان از این پارامترها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اسب ورزشی ، پارامتر ژنتیکی ، صفات عملکردی ، REML