تبیین اهمیت آموزش مهارت اجتماعی دوست یابی در مدرسه

یکی از مهم ترین مسائل در ارتباط با فرزندان، دوست یابی در مدرسه است. انسان در یک جامعه ی بزرگ زندگی می کند و بدون حضور دیگران و ارتباط داشتن با آن ها نمی تواند به زندگی خود ادامه دهد. یکی از مشکلات اصلی امروزه ی جوامع، احساس تنهایی است. احساسی که از دوران کودکی ایجاد می شود و اگر رفع نشود، در آینده مشکلات بسیاری را پدید می آورد. بهترین زمان برای شروع آموزش مهارت های زندگی، کودکی است و اولین جامعه ی بزرگی که کودک در آن وارد می شود، مدرسه است. بنابراین لازم است مهارت دوست یابی در مدرسه را به کودکمان آموزش دهیم و مهارت های ارتباطی او را بهبود بخشیم. هنگامی کودک وارد مدرسه می شود با دو چالش بزرگ روبه رو خواهد شد. چالش اول برقراری ارتباط با کودکان و همکلاسی هایش است و چالش دوم یادگیری درس خواهد بود. اگر کودک دچار مشکلات دوست یابی شود، به دنبال آن دچار افت تحصیلی، افسردگی و گوشه گیری می شود. مهارت دوست یابی شامل توانایی درک طرف مقابل و تعامل برای برقراری ارتباط و ایجاد رابطه ی مثبت با دیگران است و فرد می تواند روابط موثر و قوی با دیگران برقرار کند. مهارت دوست یابی خود چند مهارت دیگر را در بر می گیرد. از جمله ی این مهارت ها می توان به مهارت گوش دادن فعال، ابزار احساس و به اشتراک گذاشتن احساسات با دیگران، بیان نگرش و طرز تفکر و بیان نیازها اشاره کرد. در این تحقیق به تبیین اهمیت آموزش مهارت اجتماعی دوست یابی در مدرسه پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مهارت اجتماعی ، دوست یابی ، دانش آموز ، آموزش ، مدرسه