طراحی پردیس سینمایی در تهران با تاکید بر پایداری اجتماعی به منظور افزایش حضورپذیری شهروندان در فضاهای شهری

پایداری اجتماعی شهری تداوم قابلیت یک شهر به عنوان یک محیط زنده قابل دوام و بلندمدت برای تعاملات انسانی و توسعه فرهنگی است. مس‍‍‍‍ئله اساسی نگارنده بازشناسی پایداری اجتماعی در ادبیات موجود است و در خصوص میزان اثرگذاری فرم شهری بر پایداری اجتماعی دیدگاه های وجود دارند که با هم رقابت میکنند. پیش از پرداختن به نحوه اثرگذاری مولفه های فرم شهری بر پایداری اجتماعی، توجه به نیروهای شکل دهنده و تغییردهنده فرم شهری و منطقهای حائز اهمیت است. در بررسی و آزمودن پایداری اجنماعی درک خصوصیات اصلی فرم شهری پایدار گام اول است. ارتباط معماری، سینما و فرهنگ بسیار عمیق است. سینما که تخیل در آن بی حد و مرز است میتواند ابزاری مهم برای تحول معماری باشد، سینما میتواند به نقد معماری ومحیط مصنوع بپردازد و زیباییها و زشتی های پنهان آن را برجسته و نمایان سازد و معماری میتواند بستر مناسب و جذب کننده سینما را فراهم نماید و در نهایت معماری و سینما، فرهنگ حاکم بر بستر خود را تحت تاثیر قرار میدهند. از مهمترین ابعاد و ویژگی های مجموعه های فرهنگی-سینمایی ایجاد فرصت برای تعاملات اجتماعی میباشد. زمانی که شهروندان با همدیگر تعامل دارند، رابطه قویتری با مکان و مجموعه احساس مینمایند، در واقع حس تعلق افراد را به مکان بر میانگیزد. این همکاری در بین مردم باعث مشارکت آنان در عرصه های مختلف خواهد شد. در نتیجه هیچ پایداری در ابعاد مختلف جامعه رخ نخواهد داد مگر انکه مردم در ان مشارکت داشته باشند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، سینما و معماری ، اثر گذاری فرم شهر ، افزایش حضورپذیری مردم