نقش مولفه های پایداری زیست محیطی در طراحی خانه های سنتی شهر اصفهان؛ نمونه موردی: خانه مشروطیت اصفهان

پایداری زیست محیطی به عنوان رویکردی که آینده زمین را در بر می گیرد بسیار با اهمیت و ضروری است. در حوزه معماری، گروه ساختمان ها ۷۰ درصد انرژی را مصرف می کنند که نسبت به آمارهای جهانی مرتبط با مصرف انرژی، درصد بسیار بالایی را شامل می شود. بنابراین اگر به این موضوع توجه کافی نگردد، آینده زمین بیشتر به خطر می افتد. یکی از رویکرد های پایداری زیست محیطی، همسو با مدیریت مصرف انرژی، بهره گیری از پاسخ های غیر فعال مبتنی بر راهکار های طراحی اقلیمی می باشد که به نظر می رسد در معماری بومی تمام مناطق ایران به این نکته توجه شده است. سامانه هایی که امروزه تحت عنوان سامانه های غیر فعال شناخته می شود در راستای بهره گیری از گرمایش یا سرمایش از طریق انرژی های تجدید پذیر مورد استفاده قرار می گرفته است. هدف از این پژوهش شناخت مولفه هایی از پایداری زیست محیطی است که در معماری سنتی اقلیم اصفهان مورد توجه بوده است. روش تحقیق در این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی، از نظر ماهیت کیفی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. راهبرد اصلی این مقاله تحلیل نمونه موردی خانه مشروطیت، مربوط به دوره قاجار، واقع شده در خیابان نشاط در مرکز اصفهان می باشد. روش گردآوری مطالب از طریق مشاهدات میدانی، استفاده از مدارک فنی و تحلیل متون از کتب مرتبط صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که برخی از مولفه های پایداری زیست محیطی مبتنی بر طراحی اقلیمی تحت عنوان سامانه های غیر فعال از جمله حفاظت از انرژی، صرفه جویی در مصرف انرژی و هماهنگی با اقلیم در خانه مورد مطالعه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، مدیریت انرژی ، طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک ، خانه مشروطیت اصفهان