واکاوی آفرینش مبتنی بر طبیعت در روند طراحی «پژوهش محور» در معماری

بیان مسئله: طراحی پژوهی، رویکردی جدید و در عین حال ضروری برای طراحی معماری درحال و آینده است. در بررسی فرایند طراحی، دو جنبه پژوهش و عمل طراحی وجود دارد. اصول و الگوهای موجود در پدیده های طبیعی نیز از روشهای آفرینش و خلق ایده در طراحی معماری محسوب میشود. فرمهای طبیعی چندین بیلیون سال است که در حال توسعه هستند و از این میان تنها فرمهایی به جای مانده اند که در آنها شکل و نیروها همیشه در تعادل است. به نظر می رسد، مطالعه مواردی که شامل میلیونها سال تکامل و انتخاب طبیعت است، میتواند زمینه حل بسیاری از مشکلات مهندسی را فراهم کند و همچنین در روند آموزشی به عنوان یک واسط در جهت ادغام طراحی و پژوهش در معماری عمل کند.هدف پژوهش: این پژوهش به بررسی درک موقعیت خاص آفرینشگری مبتنی بر طبیعت به عنوان عامل مرتبط کننده ی پژوهش و عمل طراحی معماری میپردازد. سوال اصلی این بوده است که آفرینش مبتنی بر طبیعت چگونه میتواند پژوهش را به طور موثر در فرایند طراحی ادغام کرد؟روش پژوهش: این پژوهش تحقیقی کاربردی و از نظر استراتژی پژوهشی می باشد. نوع داده ها کیفی و روش جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای است. برای جمع آوری داده ها، از بررسی اسناد و مدارک، پایان نامه ها،کتابها، مقالات استفاده شده است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش می تواند با تاکید بر مدل آفرینشگری مبتنی بر طبیعت به معضل شکاف بین پژوهش و طراحی به کارآمد سازی آموزش طراحی معماری پرداخته و بعنوان مدلی مناسب برای ارتقاء سطح کیفی آموزش طراحی معماری قلمداد شود.

کلیدواژه ها:

آفرینشگری ، پژوهش محور ، طبیعت ، طراحی معماری