واکاوی نقش فضاهای شهری در تعاملات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی(مطالعه موردی : پیاده راه بافت مرکزی شهر رشت)

طیف وسیعی از مولفه ها به منظور معاشرت پذیری فضاهای همگانی مورد توجه قرار می گیرند، در حال حاضر پیاده راه ها به عنوان بخش از فضاهای شهری، عرصه ای را برای وقوع رویدادهای اجتماعی، سیاسی، ایجاد خاطره و بیان احساسات جمعی پدید آوردند. با توجه به گذشت ۱۰ سال از احداث پیاده راه بافت مرکزی شهر رشت پیامدهای مختلفی قابل ارزیابی و تحلیل میباشند. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این سوال است که، پیاده راه بخش مرکزی شهر رشت به چه میزان در دستیابی به شاخص های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی – زیست محیطی موفق بوده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی همراه با بکارگیری تکنیک مصاحبه و پرسشنامه از شهروندان بصورت مستقیم در محدوده پیاده راه می باشد. ارزیابی توسط چک لیست جهت تحلیل وضع موجود و پرسشنامه برای محاسبه شاخص های معاشرت پذیری شامل کالبدی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و زیست محیطی و استفاده از آزمون فریدمن جهت امتیازدهی به شاخص ها انجام گرفته است. نتایج آماری پژوهش نشان می دهد شاخص اجتماعی و فرهنگی به میزان ۹۴۸/۰ درصد در رتبه اول، شاخص اقتصادی به میزان ۹۵۵/۰ درصد در رتبه دوم و شاخص زیست محیطی و کالبدی در رتبه سوم و به میزان ۹۲۷/۰ درصد در معاشرت پذیری پیاده راه بخش مرکزی شهر رشت تاثیر گذار هستند. این در حالی است که هنگام بهره برداری از پیاده راه شاخص زیست محیطی رتبه نخست را دارا بود ولی اکنون با گذشت۵ سال از احداث پیاده راه، شاخص اجتماعی و فرهنگی از رتبه سوم به اول دست یافته است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، شاخص فرهنگی ، شاخص اجتماعی ، پیاده راه ، شهر رشت