تحلیل نگرش آموزگاران ابتدایی نسبت به بازی های آموزشی در کلاس درس

بازی های آموزشی از جمله روش های نوین تدریس هستند که در سال های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و آموزگاران را به خود جلب کرده اند. این روش ها با ترکیب فعالیت های بازی گونه با محتوای آموزشی، تلاش می کنند تا فرآیند یادگیری را برای دانش آموزان جذاب تر و موثرتر کنند. از آنجا که آموزگاران به عنوان مجریان اصلی فرآیند آموزش در کلاس های درس نقش کلیدی دارند، تحلیل نگرش آن ها نسبت به بازی های آموزشی می تواند نقش مهمی در بهبود و ارتقای کیفیت آموزش داشته باشد. در دنیای امروز که تکنولوژی و اطلاعات با سرعتی بی سابقه در حال تغییر و تحول هستند، استفاده از روش های سنتی آموزش نمی تواند پاسخگوی نیازهای متنوع و پیچیده دانش آموزان باشد. بازی های آموزشی با بهره گیری از رویکردهای تعاملی و مشارکتی، می توانند انگیزه و علاقه دانش آموزان را به یادگیری افزایش دهند. به علاوه، این بازی ها می توانند مهارت های اجتماعی، حل مسئله و تفکر انتقادی دانش آموزان را تقویت کنند. با این حال، موفقیت این روش ها به میزان پذیرش و نگرش مثبت آموزگاران نسبت به آن ها بستگی دارد. این مقاله به تحلیل نگرش آموزگاران ابتدایی نسبت به بازی های آموزشی در کلاس درس می پردازد. هدف این پژوهش، شناسایی میزان پذیرش و نگرش آموزگاران نسبت به بازی های آموزشی و بررسی عوامل تاثیرگذار بر این نگرش ها است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اکثر آموزگاران نسبت به بازی های آموزشی نگرش مثبتی دارند، اما موانعی همچون کمبود منابع، عدم آشنایی کافی با روش های استفاده از بازی ها و محدودیت های زمانی بر اجرای موفق این روش ها تاثیرگذار هستند.

کلیدواژه ها:

بازی های آموزشی ، یادگیری ، آموزگاران ، نگرش آموزگاران ، آموزش ابتدایی