بررسی تاثیر مخارج تحقیق و توسعه بر رشد اقتصادی بخش صنعت در ایران

در این تحﻘیق به بررسی تاثیر مخارج تحقیق و توسعه بر روی رشد اقتصادی بخش صنعت طی دوره های ۱۴۰۱-۱۳۸۰ در کشور ایران پرداخته شد. همچنین، با استفاده از روش اقتصادسنجی خود رگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) ضرایب متغیرهای مستقل تخمین زده شد. نتایج نشان داد که مخارج تحقیق و توسعه هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت تاثیر مثبت و معنی داری بر روی رشد اقتصادی بخش صنعت دارد. در بلند مدت ضریب مخارج تحقیق و توسعه دارای علامت مثبت می باشد و از نظر آماری معنی دار و برابر ۰.۱ است. به عبارت دیگر با افزایش یک درصدی در مخارج تحقیق و توسعه، ارزش افزوده بخش صنعت ۰.۱ درصد افزایش می یابد. همچنین، مطابق انتظار، متغیرهای سرمایه فیزیکی و تعداد شاغلین بخش صنعت ( نیروی کار) هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت تاثیر مثبت و معنی داری بر روی رشد اقتصادی بخش صنعت داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که با افزایش مخارج تحقیق و توسعه در بخشهای اقتصادی و به طور مشخص در بخش صنعت میزان نوآوری، ابداع و استفاده از روشهای نوین در امر تولید افزایش می یابد و به کمک این نوآوری ها میزان هزینه های تولید کاهش می یابد و با بهره گیری از همان امکانات تولید قبلی، محصول بیشتری حاصل می شود و به تبع آن رشد اقتصادی بخش افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تحقیق و توسعه ، رشد اقتصادی ، بخش صنعت ، ارزش افزوده صنعت.