تعیین سطح لغزش بحرانی در شکست لغزش -واژگونی در راس

شکست واژگونی یکی از ناپایداری های رایج در شیروانی های سنگی می باشد. اگر شکست واژگونیتحت تاثیر یک عامل خارجی طبیعی یا مصنوعی تحریک شود، به آن شکست واژگونی ثانویه اطلاقمیگردد. یکی از مهم ترین انواع شکست واژگونی ثانویه، شکست لغزش-واژگونی در راس است کهبخش فوقانی شیروانی واژگون شده و فشار ناشی از واژگونی بلوک های سنگی در تاجشیروانی منجر به لغزش توده خاک در پاشنه شیروانی می شود. در این تحقیق، ابتدا مروری به اینشکست و مکانیزم آن پرداخته می شود و سپس سطح لغزش بحرانی ایجاد شده در شکست لغزشواژگونی در راس در انواع مختلفی از نوع واژگونی بلوکها در تاج شامل شکست بلوکی، بلوکیخمشی و خمشی بررسی شده است. در این پژوهش ابتدا در یک مثال فرضی، سطوح لغزش هایمتفاوتی در نظر گرفته شد و سپس سطح لغزش بحرانی تعیین شد. در ادامه نیز با استفاده از نرم افزار تعادل حدی SLIDE در بخش توده خاک، مدلهای فیزیکی انجام گرفته توسط امینی و همکارانمورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج با روش تحلیلی نیز مقایسه شد. نتایج حاصل از نرم افزار تعادلحدی SLIDE تطابق قابل قبولی با نتایج مدلسازی فیزیکی و روش تحلیلی دارد. همچنین نتایجبدست آمده نشان داد که سطح لغزش در واژگونی بلوکی در امتداد درزه های متقاطع است و سطح لغزش در واژگونی خمشی در زاویه بین ۱۰ تا ۲۰ درجه نسبت به راستای عمود بر سطح لایهبندیاست . سطح لغزش بحرانی در بخش توده خاک، تقریبا از حوالی میانه ارتفاع بلوک سنگی در تماسبا توده خاک شروع و به پاشنه شیروانی ختم می شود

کلیدواژه ها:

شیروانی سنگی ، شکست لغزش واژگونی در راس ، سطح لغزش بحرانی