درآمدی بر روش کیفی پدیدارشناسی در تحقیقات علوم انسانی

در مدیریت و علوم انسانی پدیدارشناسی یکی از انواع روش تحقیق کیفی است. پدیدار شناسی مطالعه فلسفی ساختارهای تجربه و آگاهی است. این روش با مطالعات ادموند هوسرل در حوزه فلسفه معرفی شد. مبنای این فلسفه آن است که در هر تجربه، حقیقتی وجود دارد. اصول زیربنایی پدیدارشناسی با دو مفهوم «برگشت به اشیاء» هوسرل و «تفهم» وبر ارتباط نزدیکی دارد. هدف پژوهش پدیدارشناسی، توضیح صریح و شناسایی پدیده ها است آن گونه که در موقعیتی خاص توسط افراد ادراک می شوند. بر اساس دسته بندی پارادایم های بوریل و مورگان پدیدارشناسی در دسته پارادایم های تفسیری قرار می گیرد؛ یعنی یک روش علمی که با رویکردی ذهنی به جمع بندی مباحث اجتماعی می پردازد. پدیدارشناسی، علم مطالعه، توصیف و تفسیر دقیق پدیده های گوناگون زندگی است که بر تمام حوزه های تجربی تاکید دارد. در تحقیق پدیدارشناسی تجربیات، برداشت ها و احساسات افراد مورد مطالعه قرار می گیرد.پدیدار شناسی بهترین منبع برای درک عمیق و کاربردی تحقیقات علوم انسانی است. همانگونه که بزرگان بسیاری معتقدند، پژوهش پدیدارشناختی، فرصتی برای بررسی دقیق تر زوایا در تحقیقات است که ما قبل از این، به راحتی از کنار آنها عبور کرده ایم.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، تحقیق کیفی ، کدگذاری باز ، کدگذاری محوری.