ارزیابی ابعاد تدریس و بررسی ویژگی های آن با نگاهی به ویژگی علم و هنر بودن آن

تدریس در معنای مجموعه اقدامات معلم به منظور ایجاد یادگیری در یادگیرندگان، کانون هر برنامه درسی است و شناخت ماهیت این اقدامات می تواند به تدوین برنامه درسی دوره های تربیت معلم ، کمک موثری نماید. معلمان نیازمند آشنایی با مجموعه ای از مهارت ها هستند که صرف نظر از موقعیت تدریس، موضوع درسی و پایه تحصیلی شاگردان، تحقق موثر اهداف مورد نظر را ممکن سازند. این مهارت ها که از پژوهش های انجام شده در تعلیم و تربیت و حوزه های وابسته به دست آمده اند به فعالیت تدریس، صیغه ای علمی داده اند. در مقابل این نظر، برخی جنبه موقعیتی تدریس را مهم تر دانسته و بر این باورند که موفقیت اقدامات معلمان بیش از آنکه در گرو توانایی های کسب شده ایشان باشد در گرو بصیرت و شناخت ایشان از شرایط منحصر به فرد هر کلاس درس است. این دیدگاه، تدریس را نوعی هنر می داند که از قبل قابل تعیین نیست. تعمق در متون تخصصی پیرامون تدریس نشان دهنده وجوه مشترکی بین این دو دیدگاه به ظاهر متعارض است و ثمربخشی تدریس تا اندازه زیادی به تلفیق بهینه جنبه های علمی و هنری بستگی دارد

کلیدواژه ها:

تدریس ، نظریه ، معلم ، دانش آموز