مقایسه اثربخشی آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب بر احساس گناه و امید به زندگی در بین والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت

هدف این تحقیق مقایسه اثربخشی آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب بر احساس گناه و امید به زندگی در بین والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت بود که به روش نیمه تجربی انجام گرفت جامعه آماری شامل تمامی والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت بود که ۶۰ نفر در سه گروه (دو گروه آمایش و گروه منترل) با روش نمونه گیری دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از بسته آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب و دو پرسشنامهی استاندارد احساس گناه کوگلر و جونز (۱۹۹۸) و امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۱) استفاده شد. فرضیه ها با استفاده از آنالیزکوواریانس یک راهه و چند راهه با نرم افزار SPSS آزمون شدند. نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب بر احساس گناه در بین والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت تاثیر معکوس و معنی داری دارد. آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب بر امید به زندگی در بین والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت تاثیر مستقیم و معنی داری دارد. بین اثربخشی آموزش گروهی به شیوه تحلیل محاوره ای و نظریه انتخاب بر احساس گناه و امید به زندگی در بین والدین دانش آموزان ناتوان ذهنی شهرستان سردشت تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰ = sig).

کلیدواژه ها:

تحلیل محاوره ای ، نظریه انتخاب ، احساس گناه ، امید به زندگی ، ناتوان ذهنی