بررسی رابطه بین شادکامی و انگیزش با میزان رشد تحصیلی در دانش آموزان

این مسئله که همه مردم به دنبال دستیابی به شادمانی هستند نیازی به اثبات ندارد و اگرچه اغلب گفته می شود که مفهوم شادمانی مبهم است و به آسانی تعریف نمی شود، اغلب افراد به خوبی می دانند که منظور از شادمانی چیست. شادمانی را می توان چنین تعریف کرد: هیجان مرتبط با احساساتی که در گستره ای از رضایت و خشنودی تا لذت و شادی عمیق تغییر می کنند. رویدادهای متعددی موجب شادمانی می شوند که برخی از آنها عبارتند از: اتفاقات خوشایند، رسیدن به اهداف، مورد محبت قرار گرفتن و تجارب لذت بخش. در نقطه مقابل این رویدادها اتفاقاتی قرار دارند که باعث غم می شوند. به طور کلی، می توان دو وظیفه را برای شادمانی در نظر گرفت: ایجاد اشتیاق و انگیزه برای انجام دادن کار و تسهیل فعالیت های اجتماعی؛ و ایجاد آرامش و حفظ سلامت روانی.همانطور که گفته شد افراد زمانی احساس شادکامی می کنند یا به چیزی که سلیگمن آن را زندگی خوشایند و لذت بخش می نامد، می رسند که بتوانند هیجان های مثبتی را در زمینه زندگی گذشته، حال و آینده شان تجربه کنند. هیجان های مثبت در مورد گذشته شامل احساس رضایت، قناعت و خرسندی است؛ هیجان های مثبت در زمینه آینده عبارتند از از امید، خوش بینی، اعتماد و یقین؛ و هیجان های مثبت درباره حال به دو دسته تقسیم می شوند: هیجانات لذت بخش و هیجانات مسرت بخش. لذت ها تجربه لحظه ای (آنی و کوتاه مدتی) هستند که افراد یا با حواس پنج گانه خود آنها را در می یابند (مثل خوردن غذایی لذیذ یا بوییدن رایحه ای شگفت) یا از راه تجربه های اکتسابی و پیچیده (مثل مراقبه، ذهن آگاهی و تمرین های تن آرامی). مسرت بخش ها احساس نیستند بلکه فعالیت هایی هستند که مردم دوست دارند آنها را انجام دهند ( مانند ورزش و مطالعه).

کلیدواژه ها:

شادکامی ، سرزندگی ، انعطاف پذیری ، دانش آموزان ، فعالیت های اجتماعی ، سلامت