ماد

در پایان هزاره دوم پیش از میلاد، قبایل ماد در قلمرو ماد آینده در غرب ایران شروع به سکونت کردند، جایی که در آن زمان، بسیاری از شاهزادگان کوچک و گروه های زبانی و قومی مختلف گواهی می دهند: گوتی ها، لولوبیان، کاسیت ها و هوری ها. بعدها، در قرون ۹ تا ۸ قبل از میلاد، نقش مادها بسیار افزایش یافت. و سرانجام در قرن هفتم تمام غرب ایران و برخی از مناطق همجوار به ماد نسبت داده شد. بنابراین، مرزهای ماد به تدریج طی چند صد سال تغییر کرد. با این وجود گستره جغرافیایی دقیق آن برای ما ناشناخته باقی مانده است. در اوایل، مرزهای غربی حکومت های ماد که مستقل از یکدیگر بودند، از نواحی غربی دشت همدان فراتر نمی رفت. اما اطلاعات ما در مورد مرزهای شمالی و شرقی ماد بسیار محدود است. قلمرو اصلی ماد، همانطور که برای آشوری ها شناخته شده بود در طول دوره از ثلث آخر قرن نهم تا آغاز قرن هفتم پیش از میلاد، از شمال به گیزیلبوندا محدود می شد که در این منطقه قرار داشت. کوه های (قافلانکوه) در شمال دشت همدان؛ در غرب و شمال غرب از دشت همدان فراتر نمی رفت و به جز جنوب غربی به کوه های زاگرس محدود می شد. در آنجا ماد دره زاگرس را اشغال کرد و مرز آن در رشته کوه گارین بود که ماد را از ایلیپی، پادشاهی در ناحیه پیش کوه در جنوب کرمانشاه جدا می کرد. در جنوب با منطقه ایلامی سیماشکی، یعنی دره خرم آباد امروزی هم مرز بود.

کلیدواژه ها:

ماد ، پادشاهی ماد ، زاگرس ، الیپی ، گیزیلبوندا