مشخصههای تجارت عمودی درون صنعت در ایران: رویکرد دادههای تابلویی

تجارت درون صنعت، صادرات و واردات همزمان کالاها و خدماتی است که در یک گروه صنعتی مشابه دستهبندی شدهاند. تجارت درون صنعت به دو بخش تجارت درون صنعت افقی و عمودی تفکیک می شود که به ترتیب با تجارت محصولات در یک کیفیت مشابه و دیگری با کیفیتهای متفاوت تعریف میشوند. تاکید این مطالعه بر تجارت عمودی درون صنعت به دلیل سهم ۹۲/۸۰ درصدی آن طی سال های ( ۲۰۰۶-۱۹۹۷) از کل تجارت درون صنعت ایران است. در این مطالعه مشخصههای تجارت عمودی درون صنعت با استفاده از شاخص گرابل و لیود میان ایران و چند شریک مهم تجاری آن (چین، کره جنوبی، امارات متحده عربی، ژاپن، ترکیه، مالزی و سنگاپور) طی دوره (۲۰۰۶-۱۹۹۷) با استفاده از رهیافت دادههای تابلویی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج برآورد مدل ارائه شده در مقاله بدون اعمال تاثیرات ثابت نشان می دهند که ضرایب برآورد شده برای متغیرهای سطوحGDP ، تفاوت های GDP سرانه و نرخ ارز دوجانبه با انتظارات نظری تحقیق سازگاری دارد، اما ضریب به دست آمده برای متغیر فاصله جغرافیایی با انتظارات نظری سازگار نیست و می تواند ناشی از ساختار شبکه حمل و نقل باشد. یافته های این مقاله می تواند تا حدودی به روشنتر شدن مسیر سیاست تجاری ایران کمک کند.

کلیدواژه ها:

Intra Industry ، Vertical Intra Industry ، Horizontal Intra Industry ، Panel Data ، تجارت درون صنعت ، تجارت عمودی درون صنعت ، تجارت افقی درون صنعت ، دادههای تابلویی