بررسی و تحلیل میزان اثربخشی تسهیلات اعطایی شبکه بانکی استان قزوین بر رشد بخشهای عمده اقتصادی

توسعه هر کشور بدون توسعه و تامین مالی به هنگام امکان پذیر نخواهد بود و عملکرد مناسب بانکها در اعطای تسهیلات، عمده مشکلات مالی بخشهای تولیدی استان را مرتفع خواهد کرد. بررسی عملکرد بانکها از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ نشان دهنده این نکته است که افزایش تولید همگام و متناسب با افزایش اعطای تسهیلات نظام بانکی نبوده و تمایل بانکها در اعطای وام بر اساس عقود اسلامی نیز بر پرداخت عقد فروش اقساطی متمرکز می باشد. در این تحقیق بررسی میزان تاثیر تسهیلات اعطایی شبکه بانکی استان قزوین بر رشد اقتصادی بخشهای عمده مبتنی بر دیدگاههای نظریه پردازان مکتب شیکاگو (پولیون) می باشد و به کمک مدل داده های تلفیقی مورد آزمون قرار گرفته و نتیجه حاصل نشان می دهد که رابطه میان تولید و تسهیلات، معنی دار ولی بسیار ضعیف و منفی است. توصیه سیاستی تحقیق آن است که سرانه میزان تسهیلات بانکی به بخشهای تولیدی افزایش یافته تا امکان کنترل، نظارت و اثربخشی آن بهبود یابد و نیز جهت حمایت مالی از بخشهای تولیدی، نظام بانکی می تواند با تاکید بیشتر بر اجرای عقود مشارکتی نقش بسزایی در توسعه بخشهای اقتصادی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Banking Facilities ، Islamic Contracts ، Qazvin Province GDP ، Panel Data ، تسهیلات اعطایی ، عقود اسلامی ، تولید ناخالص داخلی استان ، داده های تلفیقی