سنجش کاردینالی رفاه و ارزیابی اثر متغیرهای کلان بر تغییرات رفاه در ایران بر مبنای رگرسیون فازی

در این مقاله سطح رفاه کاردینالی و عوامل تاثیرگذار بر تغییرات رفاهی در ایران بررسی شده است. برای ارزیابی سطح رفاه از شاخص آمارتیاسن در حالت پارتویی و غیرپارتویی استفاده شده و برای ارزیابی تاثیر متغیرهای کلان بر تغییرات رفاهی از مدل رگرسیون فازی حداقل مربعات (FLSR) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که شاخص رفاه در سال های (۱۳۸۶-۱۳۸۱) حدود ۸/۴ درصد و در سال های (۱۳۸۰-۱۳۷۶) حدود ۱/۳ درصد و در سال های (۱۳۷۵-۱۳۷۱) حدود ۷/۲ درصد افزایش داشته است و بیشترین سطح بهبود رفاه اجتماعی در ایران طی سال های (۱۳۷۶-۱۳۸۶) بوده است. همچنین، با توجه به نتایج برآورد شده با استفاده از رگرسیون فازی می توان نتیجه گرفت که بیکاری، تورم و ضریب جینی رابطه معکوسی با رفاه کاردینالی هم در حالت پارتویی و هم غیرپارتویی داشته اند و نرخ باسوادی و سهم مخارج دولت ارتباط مثبتی با رفاه در ایران داشته اند. نتایج این بررسی موید آن است که ارتباط بین رشد اقتصادی و سطح رفاه در ایران مثبت بوده است، یعنی جریان رشد اقتصادی تاثیرات مثبتی بر افزایش رفاه در ایران به همراه داشته است.

کلیدواژه ها:

Welfare ، Sen\'s Index ، Macroeconomic Variables ، Fuzzy Regression ، رفاه ، آمارتیاسن ، متغیرهای کلان ، رگرسیون فازی