تحلیل تجربی پویایی مخارج عمومی در اقتصاد ایران در چارچوب مدل رای دهنده میانه و با وجود توهم مالی

در این مقاله با استفاده از مدل استاندارد رای دهنده میانه تغییرات مخارج بخش عمومی در اقتصاد ایران طی سال های (۱۳۹۰-۱۳۶۰) مورد بررسی و تحلیل تجربی قرار گرفته است. فرض می شود که رای دهنده میانه توهم مالی دارد.، در این راستا برای تخمین مدل تحقیق و آزمون قضیه رای دهنده میانه از روش های هم انباشتگی چند متغیره و مدل خودرگرسیون برداری با وقفه های گسترده (ARDL) برای آزمون قضیه رای دهنده میانه استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل های تصریح شده نشان می دهند مخارج عمومی، درآمد بدون نفت، درآمد نفتی و سهم مالیات هم انباشته هستند و رابطه تعادلی بلندمدت بین آنها وجود دارد، همچنین افزایش سهم مالیات در درآمدهای دولت بر رشد مخارج عمومی در اقتصاد ایران اثر مثبت ندارد، زیرا بخش اعظمی از رشد مخارج عمومی از طریق درآمدهای نفتی توضیح داده می شود که این امر نشان دهنده توهم مالی مودیان مالیاتی رای دهنده است. با توجه به یافته های تحقیق به منظور افزایش کارایی بخش عمومی لازم است وابستگی بودجه دولت به درآمدهای نفتی کاهش و سهم مالیات ها در درآمدهای دولت افزایش یابند.

کلیدواژه ها:

The Median Voter Theorem ، Government Expenditures ، Fiscal Illusion ، Autoregressive Distributed Lags ، قضیه رای دهنده میانه ، مخارج دولت ، توهم مالی ، مدل خود رگرسیون برداری با وقفه های گسترده