رابطه میان «ارزیابی کارایی تکنیکی» و «درجه بندی» شعب بانکهای تجاری با استفاده از تحلیل پوششی داده ها

در حال حاضر به منظور ارزیابی عملکرد و رتبه بندی شعب بانکهای داخلی، از روشهای مبتنی بر حجم تراکنش و میزان تحصیل منابع استفاده می شود و میزان برخورداری شعب از نهاده ها (فضا، امکانات، نیروی انسانی و محیط) در نظر گرفته نمی شود. این امر یکی از نواقص روش فعلی است. در این مقاله، به منظور ارزیابی واقع بینانه تر، استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها (DEA) در قالب طراحی و پیاده سازی یک سیستم نرم افزاری برای محاسبه کارایی شعب ارائه شده است که معیاری براساس نهاده ها و ستاده های شعب است. روشی که هم اکنون برای درجه بندی شعب بانکها معمول است، تاکسونومی یا وزن دهی ساده است که اغلب سلیقه ای و نادقیق است. در این مقاله با به کارگیری تکنیک تحلیل پوششی داده ها روشی ارائه شده که در آن نقایص و اشکالات روشهای معمول برای درجه بندی شعب بانکها تا حد زیادی برطرف شده و نتایج به واقعیت نزدیکتر شده است. از این رو سعی می شود برای محاسبه دو مفهوم متفاوت «درجه بندی» و «رتبه‎بندی» که امروزه در بانکهای ایران به صورت مترادف به کار گرفته می شود، روش جدید و مناسبی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

Performance Evaluation ، Efficiency ، Ranking ، Bank ، Data Envelopment Analysis ، ارزیابی عملکرد ، کارایی ، درجه بندی ، بانک ، تحلیل پوششی داده ها