سیاست های مالی و مطلوبیت خانوار: رویکرد یک مدل ریاضی

سیاست های مالی بر متغیرهای مختلفی از جمله مطلوبیت خانوار اثر می گذارند. حداکثر شدن مطلوبیت خانوار یکی از اهداف اقتصادی است و سیاست مالی که بتواند مطلوبیت خانوار را حداکثر نماید یک سیاست مالی بهینه خواهد بود. این تحقیق در پی یافتن نرخ رشد بهینه مخارج و درآمدهای دولت است که منجر به حداکثر شدن مطلوبیت می شود. برای دستیابی به هدف از رهیافت کنترل بهینه پویا و روش اصل ماکزیمم استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد نرخ رشد بهینه مخارج دولت تابع نرخ ترجیح زمانی، استهلاک، نرخ مالیاتها، پیشرفت فنی، کشش تولید نسبت به سرمایه گذاری بخش خصوصی و دولت، نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی و دولتی، موجودی سرمایه، ضریب تابع مطلوبیت و مقدار مخارج دوره قبل خواهد بود. همچنین نرخ رشد بهینه درآمدهای مالیاتی دولت تابع نسبت مخارج بخش خصوصی به بخش دولتی، نسبت سرمایه گذاری بخش دولتی به بخش خصوصی، نرخ استهلاک، موجودی سرمایه، پیشرفت فنی، کشش تابع تولید نسبت به سرمایه گذاری بخش خصوصی، کشش تابع تولید نسبت به سرمایه گذاری بخش دولتی است.

کلیدواژه ها:

Fiscal Policy ، Household Utility ، dynamic optimal control theory. ، سیاست های مالی ، مطلوبیت خانوار ، تئوری کنترل بهینه پویا