رابطه شدت عوامل تولید، رشد اقتصادی دستمزدمحور و نابرابری درآمدی در اقتصاد ایران

رشد اقتصادی از مهم ترین اهداف سیاست گذاری اقتصادی است؛ اما منافع آن لزوما به طور متناسب به دهک های پایین جمعیت که متکی بر درآمد نیروی کار هستند نمی رسد. بر این اساس، پژوهش حاضر دستمزدمحوری طرف عرضه اقتصاد ایران را با استفاده از داده های سری زمانی ۱۳۴۳-۱۳۹۶ بررسی می کند. یافته ها نشان داد که رشد سرانه جبران خدمات نیروی کار تاثیر مثبت و معنی داری بر رشد اقتصادی دارد. به علاوه، آزمون های علیت تایید می کنند که اگر تولید به سمت کاربرتر شدن (افزایش سهم نیروی کار) پیش رود، منافع رشد اقتصادی مستقیما به طبقات پایین اصابت کرده و ضریب جینی کاهش می یابد. بنابراین استراتژی رشد پایدار دستمزدمحور برای اهداف دوگانه افزایش سطح درآمد و کاهش نابرابری درآمد مطلوب است. بدین منظور ساختار تولیدی متکی بر فراوانی نسبی نیروی کار و بخش های کاربر دارای مزیت نسبی کمک خواهد کرد که بخش خارجی اقتصاد، دستمزدمحور شود و بتواند چرخه تقاضای دستمزدمحور- عرضه دستمزدمحور ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

Economic Growth ، Wage-ledness ، Profit-ledness ، Income Inequalily ، رشد اقتصادی ، دستمزدمحوری ، سودمحوری ، نابرابری درآمدی